''Tüm katillerin en büyük katili olarak kendimizi nasıl avutacağız? … Bu faturanın büyüklüğü bizim için çok fazla değil mi? Artık bizler Tanrılar olmak zorundayız, sırf buna değer görünmek için, öyle mi?'' Kendini yeniden adlandırıyor klavyesinde Düzeltemediği tüm hatalarını düzeltiyor Sokağa çıkmıyor dört haftadır. Kokuşmuş güzelliğine övgüler bekliyor Kendini ve kendi gibi olamayanların katili Düzelterek tüm cümleleri Gizlice bir hilenin haksız galibiyetini kutluyor. Bir yalnızlığın kalabalık illüzyonunda, Kaburgasındaki kemiklerin çıtırtı seslerinde İşitiyor tüm cümlelerinin kusurlu oluşunu Bir düş gördüğünde uyandığı gibi uyanıyor Daha fazla düşemezdi nasıl olsa, Gördüğü her insana saldırıyor. İşte bu! ilk kuraldı kara ayna yansımasında Tek bir sonuca ulaşana kadar : Olmasan da olurdu aslında ! Bir katilin, bir polis ile aynı şarkıyı Aynı anda, aynı semtte dinleme ihtimalini düşünüyorum. Senin saly
